خدا بزرگ

خدا بزرگ است.

وقتی که در تاریکی مرا به زاری خواندی که اگر برهانمت با من میمانی، تو را از اندوه راهانیدم ولی باز مرا با دیگری در عشقت شریک کردی.

این عادت دیرینه ات است هرگاه خوشحالت کردم از من روی گرداندی و رویت را از آن طرفی کردی و هر وقت به سختی می افتادی از من ناامید میشدی.

آیا من بر نداشتم از دوشت

باری که میشکست پشتت؟