توَکّل در اسلام به معنی آن است که بندهٔ خدا، خدا را وکیل در امر خود قرار دهد. شخصی که بر خدا توکل کرده، کارهای خود را به خدا حواله کرده و از هر عامل دیگری در امور خود دوری میجویند. شخص توکل کننده را «متوکل» مینامند. شخص متوکل تنها به خدا وابستهاست و او را اساس اعمال میداند. [۱] توکل ضد حرص دانسته شده که یکی از گناهان اولیه در اسلام است. حرص گناهی است که باعث رانده شدن آدم و حوا از بهشت گردید..
در قرآن، خدا دوستدار کسی که به او توکل میکند قلمداد شدهاست: «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ[۲]» توکل به معنی آن است که بنده امر خود را به خدایش واگذار کند. در مذهب شیعه دوازدهامامی، احادیث بسیاری در ستایش توکل وارد شدهاست.موسی بن جعفر امام هفتم شیعیان میگوید: «هر که میخواهد قویترین مردم باشد، به خدا توکل کند[۳]»
- ۹۴/۰۶/۰۳